چند وقتیه که دوباره فعالیتم رو در اینستاگرام از سر گرفتم. یه مدت گذاشته بودمش کنار؛ چون خیلی وقتم رو تلف می کرد. از موقعی که دوباره پست گذاشتم، کلا ۷تا پست گذاشتم. ولی تعداد استوری هایی که میذارم چند برابره. و این استوری ها خیلی وقتم رو می گیرن. مثل خیلی های دیگه، نگاه کردن به تعداد بازدید و کامنت دوستان، برام یه لذت سطحی و کوتاه مدتی رو داره و من رو به سمت خودش می کشونه.
نکتۀ دیگه اینه که من حس می کنم استوری زیاد میذارم! و این کار دوستانم رو اذیت میکنه! البته که اونها می تونن mute کنن استوری منو، ولی خب چه کاریه!؟
همچنین استوری، فقط ۲۴ ساعت می مونه و بعدش پاک میشه، که این هم دلخواه من نیست!
این شد که تصمیم گرفتم عکسهایی رو که قراره تو استوری بذارم، حداقل قسمت عمده اش رو، بیام و در بلاگم پست کنم و توضیح کوتاهی براش بنویسم، توضیحی که در استوری کاربرد زیادی نداره و نمیشه زیاد نوشت.
برای شروع:
به دنبال یک اسم موضوع مناسبم. فعلا در دستۀ “عکاسی” منتشرش می کنم.
