۵ سال گذشت. ۵ سال! کنکورم سال ۹۲ بود. از چند ماه قبل از کنکور به سرم زده بود که: دارم مسیر اشتباهی رو میرم. اینکه کاش میرفتم رشتۀ ریاضی. حس میکردم باید میرفتم دنبال آیتی. ولی وایسادم. گفتم الان دیگه دیره برای تغییر رشته. فعلاً بخون، بعد از کنکور یه فکری میکنی… وسط تابستون، …
آرشیو ماهانه: تیر ۱۳۹۷
سلام امیدوارم حالت خوب باشه. این چند روزه، به خاطر نوشتن چندتا پست در مورد دندانپزشکی و هجوم دوستان کنکوری (!) به وبلاگم، من هم حسوحال کنکور دارم! و دوست دارم که برات بنویسم. میدونم الان که حدود ۲-۳ روز تا کنکور مونده، یکم بیقراری، ممکنه استرس زیادی داشته باشی، نگران باشی، خسته، شاید ناامید، …
گفت کافۀ خونم پایین آمده! امشب را هماهنگ کردیم. رفتیم میدان مفتح، اینبار کافه پائیز. از نقاط مهم زندگیمان در یکیدو هفتهای که مفصّل صحبت نکرده بودیم شروع کردیم به گفتن. جالب است که همیشه ماجراهایی برای یکدیگر داریم که خرق عادت محسوب میشوند! البته ماجراهای محمدرضا، بیشتر از جنس معجزهاند :) معمولاً وقتی تعریف …
برای تو مینویسم؛ داییجان. سلام. میدانم که حالت خوب است. خیلی خوب. در بهترین جایی هستی که یک مخلوق میتواند باشد. بهترین کاری را کردی که یک انسان میتواند انجامش دهد. گذشتی. از خودت. از تمام آنچه که داشتی. از تمام آنچه که خالقت به تو هدیه داده بود. نمیدانم میدانی یا نه. ولی دلم …
هان؟ از چه دلتنگ شدی؟ دلخوشیها کم نیست… میدانم که دوست نداری با دلخوشیهای کوچک خودت را امیدوار نگه داری. میدانم که کمالگراییات اجازۀ دلبستن به خیلی از امیدواریها را نمیدهد. ولی تو بدان. آهای تو! بدان که گاه در مسیر زندگی باید با همین خُردهشادیها دلت را خوش کنی و مسیر را پی بگیری. باید …
دلم برای خودم تنگ شده است. نمیدانم چه شده من را. نمیدانم :( میخواهم برگردم به همان روزها؛ آن روزهایی که بیشتر خودم بودم. حس میکنم دارم در نقشهایی فرو میروم که اصلاً جای من نیستند. در تلاش برای درستکردن شرایط شاید از مسیرم خارج شدهام. و باز هم نمیدانم. یاد صحبتش میافتم؛ که نباید …
دیدی گاهی خودت یادت میرود!؟ حواست نیست، ولی گاهی خودت را فراموش میکنی. وقتی دغدغهها زیاد میشوند، سرت شلوغ میشود. گذر روزها به روزمرگی تبدیل میشود. و آنجاست که یکآن به خودت میآیی و میبینی که خودت کمی ناراحت یک گوشه نشسته و منتظر است تحویلش بگیری، ناز و نوازشش کنی و به او توجه …
ریشۀ این مطلب در عید نوروز است. آن زمان که میخواستم از مهربانیهای کوچک بنویسم (ولی تا امشب طول کشید)؛ کارهایی که شاید کوچک به نظر برسند، ولی ممکن است به سلسلهاتفاقاتی تبدیل شوند که اثر بزرگی بگذارند. کارهایی جزئی که اگر انجامشان هم ندهیم، کسی ضرر خاصی نمیکند و با انجامشان سودِ آنیِ بزرگی …
دیشب با او صحبت میکردم. با علیاصغر. دلش پر بود. خسته بود. گرفته بود. چند بار برایم تکرار کرد که زود وارد دنیای آدمبزرگها شده است. میگفت هنوز آمادگیاش را ندارد. هنوز نمیتواند ادای یک آدمِ بزرگ را دربیاورد. نمیتواند در پشت نقابی پنهان شود که پشتش چیزی جز یک کودک خردسال نیست. نقابی که …
ساعت ۴:۴۰ دقیقهٔ صبح است. هنوز همهجا تاریک است. موسیقی کمصدایی در حال پخش است و من باز هم حس میکنم دلم گرفته. یاد آخرین صحبتم با حاجآقا احمدی میافتم. همین هفتهٔ اخیر بود که دعوتش کردم به صرف افطار در خوابگاه. آمد و افطار کردیم. دیدم شلوغ است و تا بیاییم و به اصل …