گاه‌نوشت‌هایی برای فردا

برای من اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی و به طور کلی اینترنت، خیرهایش بیشتر و بسیار بیشتر از مضراتش بوده. اگر زندگی‌ام همان پازلی باشد که گفتم، بخشِ بزرگی از این پازل، به کمک فضای مجازی، دارد واقعاً تکمیل می‌شود. ۳۱ خرداد رو به پایان است؛ ۳۱ خردادی که سال‌روزِ شهادتِ شهید مصطفی چمران است. در …

داستان از اون روزی شروع می‌شه که وسط یکی از اولین تجربه‌های کاریم بودم و در حال رسوندنِ لیست فروشِ محصولات مؤسسه‌ای که کارمندش بودم به بعضی از سازمان‌ها و ارگان‌های تهران. نزدیکی‌های پل حافظ، وقتی از خیابون رد می‌شدم، دیدم که عه! بهداد مبینی داره خلاف جهتی که من می‌رم میاد! سلام دادم و …

در اینستاگرام بودم که دوباره از آن‌دست آدم‌هایی را دیدم که با شوروشوقِ احتمالاً ساختگی، دانسته یا ندانسته، داشت در مورد شیوه‌های موفقیت صحبت می‌کرد. این‌جور آدم‌ها زیاد شده‌اند، در این دوره‌ای که همه دوست داریم زودتر موفق شویم و رهِ صدساله را یک‌شبه طی کنیم. البته این موفقیتِ سریع با دیدن مثال‌های در اطرافمان …

دقیقاً همین‌جا نشسته‌ام؛ روبه‌روی ضریح حضرت معصومه (س). شبِ بعد از اولین قدر. و امیدوارم… امیدوارم به رحمت خدا. رحمتی که گسترانده‌اش بر سر ما. شاید تمام نشانه‌ها برایم از ناامیدی بگویند، ولی می‌دانم که مهربان‌ترینِ مهربانان خدای من است. می‌دانم که آن‌قدر مهربان است که اگر ناامید نشوم از رحمتش، قطعاً این رحمتش من …

نوشتن را دوست دارم. خواندن را نیز هم. ولی تا الان هیچ‌کدامشان را نتوانسته‌ام درست‌وحسابی پِی بگیرم.خوانده‌ام؛ نه زیاد، بلکه در حدّ وسعم، و از هر دری سخنی! عمیق نشده‌ام. شاید به این خاطر که نیافته‌ام آن جایی را که ارزش عمیق‌شدن داشته باشد. البته حدس‌هایی زده‌ام و دنبال بعضی موضوع‌ها را گرفته‌ام و درباره‌شان …

این مطلب به نوعی ثبت خاطره است و دوست دارم تا از یادم نرفته، این هفته را بنویسم و داشته باشمش. شاید بعدها با خواندنش خوشحال‌تر شوم :) امروز، شنبه. از مرکز رشد دانشگاه گفته بودند که ساعت ۹، کلاسی با موضوع مسابقه‌ای که در راه است برگزار خواهد شد. مسابقه فرداست، یعنی یک‌شنبه. شال‌وکلاه …