به معرفی دوستم، احمد، با آهنگ تاکُر از همایون شجریان آشنا شدم. تابه‌حال به هیچ آهنگی انقدر، احساس نیاز نکرده بودم.
شعرش از مرحوم افشین یداللهی‌ست، پزشک متخصص اعصاب و روان و ترانه‌سُرا. برام جالب بود که ایشون هم در پزشکی حرف واسه گفتن داشتن و هم در سرودن.
مقصد من رفتن است با نرسیدن خوش است
هر که به مقصد خوش است ماندۀ بن‌بست‌هاست
خون رگ جاده‌ام تا نرسیدن خوشم
نبض مدام قدم خاصیت هست‌هاست
دموی آهنگ:
همچنین ایشون این ترانه‌ها رو هم سرودن:
مرز در عقل و جنون باریک است
کفر و ایمان چه به هم نزدیک است
***
وطنم ای شکوه پابرجا
در دل التهاب دوران ها
***
هرچی آرزوی خوبه مال تو
هرچی که خاطره داری مال من
دیدگاه ها
خیلی خوبه